Het idee om in Nederland een soapserie te gaan produceren, kwam van Joop van den Ende. Onder andere in de Verenigde Staten liepen er al jaren enkele succesvolle soaps en Van den Ende wilde het fenomeen naar Nederland halen om voor RTL4 de eerste dagelijkse dramaserie maken. Hij benaderde in eerste instantie Willy van Hemert, de schrijver en regisseur van onder andere Dagboek van een herdershond, maar Van den Ende realiseerde zich echter dat een soap van ongeveer tweehonderd afleveringen van vijfentwintig minuten per seizoen niet haalbaar was voor een gepensioneerde man. Toen kwam men op het idee een remake te maken van een soap die zijn succes reeds had bewezen. Bert van der Veer werd richting Los Angeles gestuurd en hij kwam terug met scenario’s van Ryan's Hope, alleen waren de rechten hiervoor moeilijk te verkrijgen – het zou dan ook tot 1994 duren voordat deze serie de basis werd voor Onderweg naar Morgen. Van den Ende wilde liever iets dat leek op de Australische reeks Sons and Daughters. Reg Watson, bedenker van deze serie, wilde het format echter nog niet aan het buitenland verkopen en besloot na overleg met Joop van den Ende de scripts van The Restless Years uit het archief op te diepen. Bijna achthonderd scripts werden naar Nederland opgestuurd, waarna werd begonnen met de vertaling en de modernisering ervan. In de zomer van 1990, slechts enkele maanden voor de serie op de buis moest komen, was er echter nog één probleem: de naam van de serie. Van den Ende werd niet warm van namen als Tijd van Leven, Samen en De Rusteloze Jaren. Wanhopig vroeg Reg Watson uiteindelijk hoe Good Times, Bad Times zich in het Nederlands liet vertalen. Goede tijden, slechte tijden zou titelsuggestie 34 worden. Met deze titel in het achterhoofd schreef Bert van der Veer de gelijknamige titelsong, waarvoor Hans van Eijck de muziek componeerde. Olga Madsen, Rogier Proper en Cobi Peelen bewerkte de Engelse scripts tot Nederlandse scripts.